Zbawienny wpływ brzydkich słów

Mój syn przeżywa ostatnimi czasy fascynację brzydkimi słowami. Doskonale wie, które są brzydkie i doskonale udaje, że jednak nie zdaje sobie z tego sprawy. Na przykład niewinnie pyta:
- Mamo czy - i tu następuje nabożne wymówienie zakazanego wyrazu - to brzydkie słowo?
Zdarza mu się też podśpiewywać pod nosem piosenkę własnego autorstwa, która zawiera niecenzuralne zwroty. Czasem nachodzi go nastrój refleksyjny i wtedy zaczyna dyskusję o tym czemu ten akurat wyraz należy do zakazanych. Bo przecież to niesprawiedliwe, bo co on temu winien, że brzydki... Od razu mówię, że nie dziwi mnie ten wyrazowy fiś, bo wiem, że większość dzieci go przechodzi. Ale w naszym przypadku okazał się mieć spore znaczenie. Otóż kilka dni temu Tysiek przyszedł do mnie do biurka, trącił mnie porozumiewawczo w ramię i niewinnie spoglądając na mnie swymi błękitnymi oczętami powiedział:
- Umiem pisać brzydkie słowo!
- O naprawdę? - zdziwiłam się uprzejmie i zaintrygowana podsunęłam mojemu synowi kartkę - To pisz - zachęciłam. Brzydkie słowo brzydkim słowem, ale do tej pory Tysiek umiał tylko napisać tata, mama no i podpisywał się Titi i to tylko dlatego, że wyuczył się tego na pamięć.
- Ale to brzydkie słowo - Tysiek patrzył na mnie zafascynowany.
- A co tam, pisz!
No i mój syn napisał. Bardzo ładnymi (jak na pięciolatka) literkami "DUPA".
- Hmmm umiejętność chwalebna, chociaż słowo może już mniej - skomentowałam - A może napiszesz jeszcze coś innego? - zachęciłam - Może las?
Mój syn popatrzył na mnie przez chwile pomruczał coś pod nosem i napisał. Po kilku takich próbach okazało się nie mniej ni więcej, że Tysiek ni stąd  ni zowąd   nauczył się pisać! Nawet "muminek" napisał nie gubiąc literek!
Dzięki tej sytuacji odkryłam wreszcie odpowiedź na pytanie po co istnieją brzydkie słowa? Po to rzecz jasna żeby nauczyć się pisać! Choć przyznam się szczerze, że wolę nie wiedzieć jakie jeszcze wyrazy Tysiek ćwiczył zanim odkrył przede mną swoją nowo nabytą umiejętność:)

No jak to po co? Tysiek już wyjaśnił:)