Zwariowaliśmy, zwariowaliście czyli o potędze marzeń i miłości do książek

Księgarenka "Opowieści Samotnej sosny" w Big Stone
Gap (zdjęcie STĄD)

Jestem bibliofilem. Kocham stare domy. Mam marzenia i wiarę że się spełnią. Męża który jest moim najlepszym przyjacielem. I dość często gdy opowiadamy z Kubą o tym o czym marzymy słyszymy od ludzi: "Zwariowaliście". Po tym wstępie już jasno widać, że byłam skazana na zachwyt. Choć jeszcze o tym nie wiedziałam. Wy też pewnie jeszcze nie wiecie, że to nie będzie opowieść o nas tylko o Jacku i Wendy. Parze, która postanowiła podążyć za marzeniami i założyć własną księgarnię z używanymi książkami.
"Księgarenka w Big Stone Gap"stała na mojej półce już od dawna. Właściwie sięgnęłam po nią przez przypadek. Po prostu wylosowałam książkę z półki na której stoją te nie przeczytane (dobrze przyznam się od razu, że sporo mam tych półek z zaległościami:)). Otworzyłam i przepadłam. Od pierwszych stron. Właściwie wystarczyło zerknięcie na fragment:

"Kiedy sprzedajesz komuś książkę, nie sprzedajesz po prostu trzynastu gramów papieru, tuszu i kleju - sprzedajesz całe nowe życie. Miłość, przyjaźń, humor i statki na morzu w nocy - w książce, prawdziwej książce, są całe niebo i ziemia."

Christopher Morley, The Haunted Bookshop

I serce zaczęło mi szybciej bić. A potem było tylko lepiej. Jack i Wendy kupują stary dom:

"Za sprawą czegoś, co niebezpiecznie przypominało kaprys, zostaliśmy przerażonymi właścicielami edwardiańskiej posiadłości z pięcioma sypialniami i trzema łazienkami, z których tylko jedna działała, skrzypiącymi drewnianymi podłogami i przeciekającym dachem. Nie mieliśmy grosza przy duszy. Pod wpływem salsy i sangrii postanowiliśmy założyć w tym domu księgarnię z używanymi książkami, choćbyśmy to mieli przypłacić życiem."

Cóż poczułam się trochę tak jakbym właśnie czytała o sobie i Kubie (mężu). Wprawdzie nie kupiliśmy jeszcze domu ale wierzę, że w końcu ten moment nadejdzie. Dom najprawdopodobniej nie będzie edwardiański ale za to też będzie miał skrzypiące podłogi, schody na piętro i zapewne niejedną rzecz cieknącą, walącą się i wymagającą naprawy. Fragment z brakiem grosza przy duszy też zabrzmiał niepokojąco znajomo. I choć u nas prawdopodobnie będzie pensjonat/agroturystyka/coś w ten deseń to mam nadzieję, że będzie przypominało choć trochę księgarenkę. A księgarnia Jacka i Wendy to nie jest zwyczajne miejsce. Mam wrażenie, że coś co rodzi się nie z chłodnych kalkulacji ale przede wszystkim powstaje za sprawą marzeń nie może być zwyczajne. Już samo to, że powstało z miłości sprawia, że takie miejsca są odrobinę magiczne, klimatyczne i przyciągające niczym magnes. Czytając "Księgarenkę" widziałam te wszystkie półki zapełniające się powoli książkami, widziałam Jacka i Wendy dźwigających pudła, głaszczących swoje koty, rozmawiających z klientami. Ich księgarnia stała się miejscem spotkań, zwierzeń, miejscem gdzie pod osłoną książek, przy ciepłej szklance herbaty i ciasteczkach każdy mógł się wypłakać, podzielić swoimi kłopotami, radościami i nadziejami. Albo w zupełnym milczeniu schronić się wśród przyjaźnie mruczących książek.

Ale początki wcale nie były łatwe. Życie w niewielkim miasteczku rządzi się swoimi prawami. I na początku niewiele osób traktowało pomysł z księgarnią na poważnie. Na wiadomość o planach Wendy i Jacka mieszkańcy zwykle reagowali jednym słowem: "Zwariowaliście"! Bardzo wymowne jest jedno ze zdań w książce, mówiące właśnie o początkach i reakcji sąsiadów: "Cieszymy się, że tu jesteście, szkoda że nie zostaniecie dłużej".
Ale jak widać chcieć znaczy móc. Wendy i Jack wytrwali. Spełnili swoje marzenie, stworzyli miejsce do którego ciągną mieszkańcy miasteczka i ci, którzy muszą do księgarenki dojeżdżać i tacy, którzy wpadają do niej wtedy gdy przyjeżdżają z wizytą do krewnych i przyjaciół. Co niektórzy przychodzą na pogawędki, inni by pogłaskać leżące na półkach z książkami koty jeszcze inni by robić to wszystko razem. No i większość kupuje książki, przegląda książki, wącha książki... Tak moi kochani to trochę przypomina mały skrawek raju.
Księgarenka jest jedną z tych książek, które zamieszkają na półce z ulubionymi. Jest dla mnie takim wskaźnikiem, że trzeba podążać za marzeniami. I ciężko pracować by mogły się spełnić. Tym cenniejsza, bo opisująca prawdziwe zdarzenia i prawdziwych ludzi. Księgarenka w Big Stone Gap naprawdę istnieje, historia jest prawdziwa, Wendy i Jack zapewne teraz siedzą u siebie wśród półek i piją aromatyczną herbatę. Jeżeli ktoś z Was jeszcze nie miał okazji przeczytać "Księgarenki" serdecznie polecam. I ostrzegam, że książka sprawia, że czytający nie tylko chce odmienić swoje życie ale zaczyna wierzyć, że mu się to uda.
A tutaj możecie zajrzeć do Jacka i Wendy :)