Primabalerina czyli o smutku pogodzenia

Kochani moi wracamy do naszej Makatki. Dziś kilka słów o powieści. To odsłona południowa :) Będzie jeszcze wieczorna a w niej kolejna możliwość zdobycia "Primabaleriny". 

Nina nic o sobie nie wie. To wszystko co dla większości jest oczywiste dla niej pozostaje jedną wielką niewiadomą. Nie wie kim byli jej rodzice, nie zna swoich korzeni. Jedyne co łączy ją z przeszłością to piękna chusta z wyhafto
wanym imieniem "Nina". To własnie w nią była owinięta gdy znaleziono ją na progu sierocińca prowadzonego przez zakonnice. I od tego momentu to one stają się jej rodziną.
Jednak mylicie się jeżeli myślicie, że dziewczyna ma żal do swoich rodziców, albo, że pragnie poznać przeszłość. Nina już od początku powieści jest pogodzona. Ze sobą, z tym co było, z tym co jest. Ma pracę w Domu Spokojnej Starości, przyjaciółkę, zakonnice, które od czasu do czasu odwiedza. Nie zamierza dociekać, dlaczego dawno temu ktoś zostawił malutką dziewczynkę samej sobie. Na łaskę i niełaskę obcych ludzi.
Jest pogodzona ale czy szczęśliwa?
Nie szuka i nie spodziewa się, że przeszłość sama się o nią upomni. Ale tak własnie się dzieje.
Jedna z pensjonariuszek Domu Spokojnej Starości zaprzyjaźnia się z Niną. I to za jej sprawą dziewczyna wyjedzie do Lwowa. Można by rzec, że to starsza pani w pewien sposób odczaruje dziewczynę. Zdejmie z niej urok smutku pogodzenia i zapali w jej duszy płomyk ciekawości, który stopniowo będzie przybierał na sile i sprawi, że oprócz chęci poznania przeszłości Nina poczuje przypływ nadziei, odwagi i siły. I pozna historię pewnej porcelanowej baletnicy, która nieoczekiwanie zamieni się w realne postacie...
Primabalerina Doroty Gąsiorowskiej jest powieścią, która utwierdza czytelnika w przekonaniu, że w życiu nie należy się bać. Że warto kochać, wierzyć i pragnąć. I nie uciekać, bo to co na nas czeka i tak znajdzie do nas drogę. A czasem warto temu czemuś po prostu wyjść naprzeciw.

Zapraszam wieczorem na kilka słów od pani Doroty. I na pytanie konkursowe i zapowiedź tego co jutro :) Mam nadzieję, że narobiłam Wam apetytu :)

Przypominam o Sakiewce z pytaniami. Niepowtarzalna okazja, by osobiście podpytać Panią Dorotę o to co Was interesuje. Droga do Sakiewki TUTAJ