Propozycja muzycznych piątków i obiecana Willa Julia

Hmm, to co zaraz napiszę pojawiło się już pod poprzednim postem, ale dodałam to na koniec i nie wiem czy wszyscy widzieli więc powtórzę. Fajny nam się przegląd muzyczny zrobił może by robić takie muzyczne, bo ja wiem piątki powiedzmy, bo w czwartki nie bardzo mogę na bieżąco monitorować, ale piątki czemu nie? Co o tym myślicie? Chcielibyście? Bo do tego potrzebna by mi była wasza pomoc. Trzeba by było w tygodniu dodawać linki a ja w piątek bym wklejała, albo na bieżąco uzupełniała to co w piątek by się jeszcze pojawiło. Pomysł wydaje mi się dobry, bo słuchamy bardzo różnorodnej muzyki, może byśmy na tym wszyscy skorzystali i odkryli coś nowego dla siebie. Co wy na to? 
A teraz tak jak obiecałam Altówce wrzucam zdjęcia (ale nie tylko) Willi Julii. To dla mnie szczególny budynek. Pamiętam go... Od zawsze. Jako dziewczynce wydawało mi się, że to musiał być dom jakiejś wielkiej dystyngowanej damy. Miałam jakieś zadziwiające skojarzenia z panią Walewską, nie pytajcie dlaczego bo nie wiem. Chociaż jak się nad tym głębiej zastanowić to może miało na to wpływ to, że w biblioteczce moich rodziców stała Pani Walewska Gąsiorowskiego opatrzona w piękne zdjęcia, które bardzo ale to bardzo mi się podobały. Potem już jak byłam trochę starsza marzyło mi się, że ktoś willę Julię odnowi, a potem w jakiejś niewiadomej i dalekiej przyszłości ja w niej zamieszkam. Marzyło mi się wspinanie na wieżyczkę, wychodzenie na balkonik. Niestety marzenia pozostały marzeniami a Julki nikt nie kupił, nikt nie wyremontował. W tej chwili stoi biedaczka w opłakanym stanie i bardziej przypomina miejsce gdzie straszą duchy niż to gdzie mieszkają damy i księżniczki.  A szkoda, bo historię ma willa długą i ciekawą. Poza tym gdyby nie popadła w ruinę byłaby piękną atrakcją turystyczną.
Tak oto o niej pisał Edmund Diehl w 1893 roku: W pierwszym szeregu od plantu prawie na dwumorgowej przestrzeni zbudowana jest murowana willa "Julija" własność Maurycego Karstensa. Ładny ten budynek oryginalnego pomysłu, piętrowy z wieżą z daleka rzuca się w oczy i przyjemne czyni wrażenie, posiada obszerne pokoje dobrze umeblowane i często późną jesienią jeszcze bywa zamieszkiwany. Pomieścić może 2-3 rodzin i, w części lub całości, jest do wynajęcia.
W przewodniku z roku 1906 zaś czytamy: Tuż naprzeciwko stacji na rogu ul. Kościelnej i Warszawskiej - zwraca naszą uwagę piękna, oryginalnego pomysłu willa "Julja", piętrowa, z wyniosłą wieżą. W niej obecnie mieści się inhalatorium po europejsku urządzone.

Willa Julia została wybudowana w 1893 roku. Wzniesiono ją dla Maurycego Karstensa, który był właścicielem dużej firmy budowlanej w Warszawie. Jego zakłady ciesielskie i stolarskie, zatrudniające 150 osób wyprodukowały zapewne elementy wielu domów w Otwocku. Na tej samej posesji znajdował się też drugi tyle że drewniany dom tak samo jak willa Julia przeznaczony do wynajęcia. 

Na początku XX wieku Julia przeszła w posiadanie Aleksandra Kowalskiego - aptekarza prowizora farmacji, który założył tu nowy zakład leczniczy - inhalatorium, ... postawione na stopie najlepiej tego rodzaju urządzonych inhalatoriów zagranicznych. Mieści się ono w specjalnym gmachu, rozporządza aparatami inhalacyjnymi systemu Dr. T. Herynga, posiada oddzielne kabiny inhalacyjne oraz sale ogólne do inhalacji. Mimo nowatorstwa, inhalatorium nie cieszyło się zbyt dużym powodzeniem i po jakimś czasie upadło, ponieważ za mało zamożnych kuracjuszy przyjeżdżało do Otwocka, a mniej zamożni musieli zadowolić się inhalowaniem otwockiego powietrza z natury. Po I wojnie światowej willa Julia, wraz z większą częścią leśnej posesji, stałą się własnością dr. Gotliba Kremera, naczelnego lekarza Zakładu Psychiatrycznego dla Żydów "Zofiówka", przy ul. Kochanowskiego oraz radnego miasta.

Potem przyszedł czas na urząd pocztowy:

"Dom z wieżą" wynajęła Polska Poczta, Telegraf i Telefon i aż do II wojny światowej mieścił się tu Urząd Pocztowo - Telekomunikacyjny Otwock. W tym czasie, jak pamiętam, budynek prezentował się szczególnie okazale i wytwornie, otoczony pielęgnowanym ukwieconym ogrodem z drzewami i krzewami ozdobnymi oraz rozstawionymi licznymi ławkami dla wypoczynku kuracjuszy i interesantów poczty, co podkreślało piękno i intymność tego zakątka. Z dumnej wieży, z balkoniku otoczonego żelazną balustradką, roztaczał się uroczy widok na najbliższe otoczenie, zadbane sąsiednie wille i ogrody. Piszącemu po tylu latach wydaje się to snem z bajki. Był to najświetniejszy okres "Julii", po którym przyszły okrutne czasy wojny, a po niej czasy pogardy dla wszystkiego co piękne i dla wszelkiej własności prywatnej. (wiadomości z Wikipedii i z artykułu, z którego pochodzą również zdjęcia artykuł w całości TUTAJ )  A teraz z Julki zostało tylko tyle: 

A w rzeczywistości jest jeszcze gorzej, bo zdjęcie było robione jakiś czas temu. A to Julia z czasów świetności, która przeminęła z wiatrem tym, który teraz hula wśród pustych i walących się ścian...