Śniegowo, zimowo, biało...

Kochani ja tylko zajrzałam żeby odmeldować, że ankieta już jest, można głosować na swoją ulubioną piosenkę. W piątek następna lista, ale do piątku pewnie jeszcze tu zajrzę. Zrobiłam przepyszne pulpety w sosie musztardowym i wrzucę przepis. Ba nawet zanim zostały pożarte udało się zrobić im sesję zdjęciową, co u nas w domu jest sporym sukcesem:) Jeszcze jedno, u was też tak sypie? Chyba Zima wzięła sobie do serca swoje zimowe obowiązki, bo u nas śnieg po prostu pada nieustannie. Zrobiło się jeszcze bielej niż wczoraj choć myślałam, że to ogólnie niemożliwe i tak charakterystycznie cicho i melancholijnie. A właśnie tak mi się skojarzyło z melancholią, znacie wiersz Antoniego Lange? Piękny, zimowy i oddający to coś czym przesiąknięte są śnieżne dni, miasteczka i wioski... Jak nie znacie to poznajcie a w międzyczasie dodawajcie piosenki do listy i głosujcie na piosenki z poprzedniej:)
Buziaki:)

ZIMA
Niby potoki łez zamarzniętych, Po niebie lila jasno-bladem, Na srebrnych żaglach rozwiniętych, Maleńkie chmurki płyną stadem. Lodowym blaskiem gwiazd promienie Skrzą się nad pola śnieżno-białe I rozlewają w krąg milczenie Melancholijne, oniemiałe. I jakiś pokój dziwnie błogi Ogarnął śnieżne mgły srebrzyste; Na senne chaty, pola, drogi Milczenie padło uroczyste. I zamilkł wiatr, ucichły szumy Korony topól szkieletowej; Marzenia pełne i zadumy W błękity patrzą nieme sowy. I tylko z dala niespokojne Słychać huczenie, śmig wiatraka; I duch ze sobą toczy wojnę I w nim, śród ciszy, wrzawa taka.

Antoni Lange