Klątwa, czary, intrygi. Jednym słowem "Król z żelaza" Druona i rozważania na temat nie nowości

Książkę "Król z żelaza" przytargałam z biblioteki. Czasem mnie coś nachodzi i mam ochotę  na coś co nie jest nowością. Ogólnie rzecz biorąc to nie wiem czy zauważyliście, ale coraz mniej czyta się starszych książek. Pani bibliotekarka stwierdziła, że ogólnie rzadko kto wchodzi w półki. Wszyscy kierują się do nowości. Cóż z ręką na sercu przyznaję, że ja też zwykle od tego działu zaczynam myszkowanie. Chociaż nie unikam starych książek, ba nawet staram się podsuwać wybrane starocie swoim dzieciakom. Jedna z mam widząc jakiś czas temu, że przeglądam książki Popławskiej spytała czy to dla mnie czy dla Zuzy. W sumie było i dla mnie i dla mojej córy. Popławską bardzo lubię, to takie moje ulubione powieści z lat nastoletnich, chętnie do nich wracam. Do tej pory pamiętam z jakimi wypiekami czytałam "Szpadę na wachlarzu"... Ale wracając do wspomnianej wyżej mamy i jej pytania. Otóż na moją odpowiedź pokręciła sceptycznie głową i stwierdziła, że Zuza i tak tego nie przeczyta.
- Coś ty - argumentowała - Tam ani nie ma seksu, ani wampirów. Co tam może zainteresować dzisiejszą nastolatkę?
Nie wiem czy moja nastolatka jest dzisiejsza czy niedzisiejsza, ale Popławską przeczytała. I to nie tylko cykl o Afrze ale też inne książki tej autorki. Fakt, że książki pisane dawniej czyta się zupełnie inaczej niż te pisane obecnie. Inny język, inny styl. Zwykle jeżeli na co dzień obcuje się tylko i wyłącznie ze współczesną literaturą to na ten dawny język trzeba się przestawić, przywyknąć, na nowo oswoić dawno zapomniane słowa. I to ma swój urok, że o korzyściach z tego płynących już nie wspomnę.
No tak miało być o "Królu z żelaza" a jest jak zwykle o wszystkim:) Ale ten cały początek zmierza do tego, że ku mojemu zaskoczeniu mimo, że Królowie Przeklęci mają już swoje lata czyta się Druona fenomenalnie. Historia sama się opowiada. Powieść rozpoczyna się końcem procesu templariuszy. Filip IV zwany Pięknym rozprawił się już z większością członków zakonu. Rozprawił czyli uwięził, skazał na śmierć lub dożywotnie żebracze życie. Teraz do osądzenia pozostało czterech najwyższych rangą templariuszy. 14 marca 1314 r. przed katedrą Notre Dame ogłoszono na nich wyrok dożywotniego więzienia.  Dwóch z nich, wielki mistrz Jacques de Molay i komandor Normandii Geoffroy de Charnay wystąpiło i miast przyznać się do zarzuconych im czynów stwierdziło, że wszystko co poprzednio zeznali, zeznali pod wpływem tortur.

"- Protestuję! 
Głos był tak potężny, że w pierwszej chwili nikt nie uwierzył, że należy do wielkiego mistrza. 
- Protestuję przeciw nikczemnemu wyrokowi i oœoświadczam, że zbrodnie, którymi się nas obciąża, to zbrodnie wymyślone! 
Jakby olbrzymie westchnienie wydobyło się z tłumu. Sąd się ożywił. Osłupiali kardynałowie spojrzeli po sobie. Nikt tego nie oczekiwał. Jan de Marigny zerwał się jednym susem. Omdlewająca poza znikła. Był blady i trząsł się z gniewu: 
- Łżecie! - krzyknął do wielkiego mistrza. - Zeznaliœcie przed komisją. 
Łucznicy oczekując rozkazu odruchowo zwarli szeregi. 
- Tym tylko zawiniłem - odpowiedział Jakub de Molay - że uległem pod wpływem waszych pochlebstw, gróźŸb i tortur. Oświadczam przed Bogiem, który nas słyszy, że zakon bez zmazy jest i nie winien. 
I Bóg rzeczywiście zdawał się go słyszeć, bo głos wielkiego mistrza, rzucony do wnętrza katedry, odbijał się od sklepienia i powracał echem, jak gdyby jakiœ inny, o wiele głębszy głos powtarzał z głębi nawy każde słowo. 
- Przyznaliście się do sodomii! - rzekł Jan de Marigny... 
- Na torturach! - odparł Molay. 
"...na torturach..." - odpowiedział głos, który zdawał się rodzić w tabernakulum. 
- Wyznaliście grzech herezji! 
- Na torturach! "
...na torturach..." - powtarzało tabernakulum. 
- Cofam wszystko! - rzekł wielki mistrz. "
...wszystko..." - zagrzmiała cała katedra."

Na mnie ten protest zrobił ogromne wrażenie. Wręcz słyszałam echo odbijające słowa Wielkiego Mistrza. I to dobitnie powtarzane" "na torturach!" Brrryyy, aż ciarki przechodziły po plecach. A tortury były straszne. Znaleziona w archiwach koronnych Aragonii anonimowa relacja mówi, że kiedy w 1308 r. pokazano więźnia publicznie:

... zrzucił swój płaszcz, zdjął kaftan, obnażył boki i ramiona, a potem [...] powiedział: „Widzicie, tak zmuszali nas do mówienia tego, co chcieli”. A mówiąc to pokazał swe ramiona pokaleczone i zmacerowane [...] Były pozbawione skóry; widzieliśmy same kości i mięśnie. „Panowie — powiedział — w tym samym stanie, w jakim mnie widzicie, są także inne bracia, jak ja niewinni...”

Ale "Król z żelaza" tak jak już wspomniałam rozpoczyna się u schyłku procesu templariuszy. Po wystąpieniu Wielkiego Mistrza dwaj oponenci zostają skazani na śmierć. Mają być spaleni na stosie. Gdy wyrok zostaje wykonywany Molay rzuca sławetną klątwę:

"Papieżu Klemensie!... Rycerzu Wilhelmie!... Królu Filipie!... Przeklinam was! Przeklinam was! Niech wasze rody będą przeklęte aż do trzynastego pokolenia!..."

I klątwa się spełnia.  Wszyscy wyklęci odchodzą kolejno w dziwnych i nie zawsze zrozumiałych okolicznościach. Pisząc "Króla z żelaza" Druon stworzył powieść nie tylko historyczną, ale też sensacyjną i przygodową. Razem z nim wędrujemy po średniowiecznej Francji i Anglii, odwiedzamy dzielnice rzemieślnicze, zaglądamy w ciemne zaułki gdzie można kupić składniki służące do uprawiania czarnej magii i sporządzania trucizn. Uczestniczymy w knuciu dworskich intryg i w schadzkach wielkich dam. Zaglądamy do królewskich komnat i do ciemnych zatęchłych więzień, gdzie dawno zapomniano czym jest litość. W powieści rewelacyjnie oddany jest średniowieczny klimat, momentami można nawet ulec złudzeniu, że sami znaleźliśmy się w Paryżu za panowania Filipa Pięknego. Średniowieczna codzienność składała się niestety również z okrutnych widowisk, publicznych egzekucji i autor nie waha się pokazać również tej strony ówczesnego życia. Sceny tortur opisane są bez znieczulenia, wręcz słyszy się krzyki skazańców i czuje ich cierpienie. Sąd przed którym stają przyłapane na cudzołóstwie księżniczki i ich kochankowie budzi autentyczną grozę. Tak więc jeżeli macie ochotę na powieść historyczną, powieść, którą przeczytacie jednym tchem, serdecznie zachęcam do zapoznania się z serią "Królowie Przeklęci". Ja już mam w planach kolejne części i coś mi mówi, że się nie zawiodę.

P.S. W zakładce "Wczoraj spotkałam..." Znów czekają na was nowości:) Zapraszam!