A kogo wy byście ocalili?

Pamiętam jak kiedyś gdy byłam jeszcze dziewczynką (nie taką zupełnie małą, bo już sama czytałam) do mojego pokoju weszła mama i zastała mnie ryczącą jak bóbr. Długo nie mogła mnie uspokoić i dopiero po chwili udało mi się spośród szlochów wydobyć wyznanie, że te wszystkie łzy płyną z powodu śmierci ojca Emilki, którą właśnie czytałam (Emilka ze Srebrnego Nowiu Lucy Maud Montgomery). Potem płakałam jeszcze nad niejedną książką, niejednokrotnie złorzecząc autorowi i pragnąc zmienić środek i koniec. Jakoś do początków z reguły nie miałam zastrzeżeń. Niewątpliwie gdybym miała możliwość interwencji ocaliłabym niejednego bohatera. I właśnie, mieliście tak kiedyś? Którego z bohaterów książkowych byście ocalili? Ja z całą pewnością wspomnianego już wyżej ojca Emilki i Mateusza z Ani z Zielonego Wzgórza. Chociaż oczywiście wiem, że gdyby nie śmierć taty, Emilka prawdopodobnie nie trafiłaby do Srebrnego Nowiu, ale o to mniejsza:)Dalej:  pana Włodyjowskiego i Longinusa Podbipiętę. A tak przy okazji czy wiecie, że w pierwotnej wersji to wcale nie Longinus miał zginąć? Sienkiewicz zamiast niego planował uśmiercić.... Zagłobę! Ale imć pan Jan Onufry cieszył się taką sympatia u czytelników, że Sienkiewicz postanowił darować mu życie, a pod topór (wiem, że to były strzały:)) wysłał Longinusa. Poza tym z całą pewnością nie dałabym umrzeć bohaterom Kamieni na szaniec, ale to już nie autor, ale los zadecydował i wiem, że gdyby udało mi się wprowadzić w czyn chytry plan odmienienia losów książkowych bohaterów w tym wypadku ocaleliby prawdziwi ludzie... Jeszcze uratowałabym psa, który jeździł koleją i zapewne w mojej wersji żyłby szczęśliwie do dziś. Z tego wynika, że bardziej leżą mi na sercu bohaterowie dawnych książek. Z literaturą współczesną mam większy problem. Nie wiem dlaczego. Czy te pierwsze emocje, gdy sie dopiero odkrywało literaturę są mocniejsze? Czy po prostu mniej teraz jest książek których bohaterowie tak zapadają nam w serca, że aż chciałoby się im zapewnić nieśmiertelność? A właśnie przypomniałam sobie Oskara z Oskara i Pani Róży. Jego też bym uratowała gdybym tylko mogła.
A wy czyje literackie losy byście odmienili?

A tak przy okazji trochę odbiegając od tematu (skojarzyło mi się z Sienkiewiczem) nie wiem, czy czytaliście, że jest pomysł na stworzenie Parku Historycznego sienkiewiczowskiej Trylogii. To fragment z artykułu o tym mówiącego:

"Do parku będzie się wchodziło przez Bramę Zbaraską. Po jej przekroczeniu zwiedzający mają przenieść się do epoki, w której miały miejsce wydarzenia opisane przez Sienkiewicza. Tuż za bramą znajdą się "Dzikie Pola", gdzie mają odbywać się jarmarki, pokazy i turnieje. Stąd będzie się można wybrać się np. do dworu Oleńki albo do wsi Lubicz, którą odziedziczył Andrzej Kmicic, czy do kresowej stanicy Chreptiów, gdzie komendantem był Wołodyjowski. W zalesionej części parku znajdzie się tzw. Czarci Jar, gdzie będzie można odwiedzić grób Wołodyjowskiego i zwiedzić chatę wiedźmy Horpyny." 

Moim zdaniem brzmi całkiem ciekawie:)