Jestem!

Jestem i to żywa i cała. Jeżeli ktoś myślał, że przeprowadzka mnie pokonała był w błędzie. Chociaż

Widok z naszego okna.

na urlop wyjechaliśmy z jednodniowym opóźnieniem, w domu czeka mnie niezły bałagan to przewieźliśmy praktycznie wszystko co przewiezione być powinno. Poza dwustu litrowym akwarium. Zabierzemy je po powrocie, choć szczerze mówiąc szwankuje mi tutaj wyobraźnia i zupełnie nie wiem jak tego kolosa ruszymy z miejsca i wtargamy na czwarte piętro. Ale tym będę martwiła się pod koniec sierpnia.  Teraz odpoczywam, choć moja przyjaciółka jak to usłyszała popukała się w głowę i powiedziała, że w żaden sposób tych morderczych wędrówek  nie nazwałaby wypoczynkiem:) Bo kochani moi jestem obecnie w Szklarskiej Porębie i w ramach relaksu codziennie urządzamy sobie rodzinne wielokilometrowe  wycieczki.

Most świętego Jana, ta blondyneczka to moja córka razem z koleżanką.

Zanim tu dotarliśmy na jeden dzień dojechaliśmy do Kłodzka i obejrzeliśmy inscenizację bitwy o Twierdzę Kłodzką. Widowisko było naprawdę warte uwagi i przebytych kilometrów. Dopiero tutaj uświadomiłam sobie, jak taka bitwa musiała działać na całą okolicę. Strzały z tylko kilku armat powodowały, że ziemia drżała pod nogami, można więc sobie wyobrazić jak to wyglądało gdy dział było wiele więcej. Kule armatnie były straszliwą bronią, bo nie zabijały tylko gdy trafiały w cel, ale ich siła była tak wielka, że ciśnienie towarzyszące przelotom kuli zabijało po drodze wielu żołnierzy nie podlegającym bezpośredniemu trafieniu. Nic też dziwnego, że żołnierze biorący udział w takich potyczkac często wracali do domu głusi! Hałas był taki, że trudno go było wytrzymać, nie wyobrażam sobie jak można było na polu bitwy wytrzymać kilkanaście godzin! Bitwa bardzo spodobała się Tymkowi. Nauczeni doświadczeniem z poprzednich lat w drodze zakupiliśmy zatyczki do uszu i dzięki temu nasz syn obejrzał bitwę bez żadnych problemów, podczas gdy inne dzieci nie wytrzymywały hałasu i rozpaczliwie płakały. Po bitwie zwiedziliśmy trasę podziemną w Kłodzku.  Byliśmy już tam kilka lat temu i wtedy wyszliśmy lekko zniesmaczeni. W pamięci zostały nam długie korytarze w których przeraźliwie cuchnęło moczem. Teraz trasa została odremontowana i postanowiliśmy sprawdzić czy coś się tam zmieniło. Cóż na pewno korytarze zyskały na braku atrakcji zapachowych, ale poza tym nie było w nich nic szczególnego. Oczywiście fascynujące jest to, że przechodzi się kawał trasy pod miastem, ale jak na mój gust temu miejscu brak atmosfery.

Fontanna w Kłodzku, a przy niej ja, Tymek i Monika, moje przybrane dziecko:)

A potem jak już wspominałam pojechaliśmy do Szklarskiej Poręby i dopiero teraz dorwałam się do Internetu i  zdaję relację co się ze mną działo:) Jutro napiszę szczegółowiej o wyprawie na szczyty (tak, tak zdobyliśmy już co nieco) i pochwalę się zdjęciami. Dziś załączam zdjęcia z bitwy żeby narobić Wam apetytu i zachęcić do odwiedzenia Kłodzka za rok.