Lwowskie klimaty

Wpadłam żeby wam powiedzieć dzień dobry i zaraz pędzę do Lwowa:) Oczywiście tylko w przenośni, razem z Leontyną ale muszę Wam powiedzieć, że pomimo tego, że Lwowa nigdy nie odwiedziłam czuję się tam jak w domu. Wędruję ulicą Łyczakowską, wstępuję na plac Świętego Antoniego, wpadam na kochanków na Pohulance...  Razem z Leośką modlę się do świętego Antoniego o nieodnalezienie. Tak, tak dobrze przeczytaliście, nieodnalezienie. Bo z tej mojej Leośki to wyszła morowa lwowska dziewczyna, szelmutka i taka trochę łobuziara. A myślałam, że będzie inna :) Jak zwykle u mnie, bohaterowie momentami strzelają focha, mówią phi! I robią co chcą :) Leośka nie jest wyjątkiem.

Dzisiaj od rana chodzi mi po głowie, w związku z nią rzecz jasna, fragment piosenki: 

- Ta co Pan buja, ta ja ze Lwowa  

Ta daj pan spokój, ta ja si na tym znam! 

Na te kawałki ja za morowa! 

Ja w sprawach serca doświadczeni mam! 

Ta po co tracić nadaremni słowa! 

Jak Pan mnie kocha, to wi Pan, co Pan zrób? 

Ta jedź Pan ze mnu do megu Lwowa 

I nim co bedzi, ta weź Pan ze mnu ślub!

Znacie to? Ja nie znałam aż do momentu gdy w mojej biblioteczce dział lwowski rozrósł się niepomiernie. Najpierw czytałam a potem zaczęłam słuchać lwowskich piosenek i audycji o Lwowie. I tak wpadłam właśnie na piosenkę "Ta co pan buja". To jedna z wielu jakie ostatnimi czasy rozbrzmiewa u mnie w domu. Tak właśnie rozpoczynam dzień, lwowskimi klimatami. Może ktoś zechce się do mnie dołączyć? 

Na początek coś co łapie mnie za serce i właściwie w dużej mierze oddaje to o czym po nocach śni Leontyna a wraz z nią i ja:

A poniżej "Ta co pan buja" :)



Wiecie co powiem wam, że i ja tęsknię. i odczuwam ogromny żal. Bo czytając o Lwowie o tamtych ludziach, wędrując po klimatycznych uliczkach, zaglądając do najróżniejszych domów niestety mam świadomość, że to jest coś co bezpowrotnie minęło. Nie chodzi nawet o to, że Lwów nie jest Polski, ale o to, że zginął specyficzny klimat, który możemy odnaleźć tylko w spisanych wspomnieniach i muzyce. Odszedł cały świat. I chyba powinniśmy zrobić wszystko by przetrwał w nas. Bo tylko tak możemy ocalić przeszłość od zapomnienia.