No to mamy dyskusję!

Weszłam dzisiaj na bloga po dość długiej , jak na mnie, nieobecności i zobaczyłam, że post o dzieciach nazistów (TUTAJ) wzbudził spore emocje. Ba, nawet padły tam pytania i to bardzo trudne. Pozwalam sobie przekopiować kilka komentarzy i mam nadzieję, że zachęcę Was do wypowiedzi. Sama jestem ciekawa co o tym wszystkim sądzicie. Jak odniesiecie się do kilku różnych punktów widzenia. Mam nadzieję, że autorzy komentarzy nie będą mieli mi za złe wykorzystania ich słów.
I tak Pantera pisze (zostawiłam tylko sedno wypowiedzi):

Pognałam szukać u źródła i mocno się dziwowałam, czytając.

To samo źródło (Wikipedia), tyle że w innych językach przekłamuje lub dopasowuje prawdę do wygodnej sytuacji. Na niemieckojęzycznej Wiki stoi jak byk, że organizacja Stille Hilfe była/jest mocno powiązana z kościołem katolickim, o czym na polskiej stronie nie wspomina się ani słowem. W radzie tejże organizacji bardzo aktywnie działali biskupi, zarówno ewangeliccy, jak i katoliccy. Zresztą, kto zna historie, musi wiedzieć o wielkim zaangażowaniu Watykanu w organizacji ucieczek hitlerowskich oprawców za granice.
To tylko ciekawostka, bo Twój post przecież nie o tym. 
Jak lekko się ocenia Niemców z tamtej, polskiej perspektywy, że to "taki, a nie inny naród" i że ma typowa niemiecka mentalność. 
Żyję tu od ćwierćwiecza, mogę więc cokolwiek powiedzieć o niemieckiej mentalności, ich sympatiach i antypatiach.
Przypominam, że od zakończenia wojny urodziło się kilka następnych pokoleń Niemców, nie mających z tamtymi mrocznymi czasami wiele wspólnego. Ludzi, którzy żyli pod aliancką okupacją, którzy przeszli długotrwały proces denazyfikacji (oprócz DDRu). Jest to zupełnie inny naród, inne dzieci i wnuki tych rodziców, którzy mordowali Polaków. W porównaniu do dzisiejszych Niemców, to Polacy są większymi nazistami.

Wypowiedź Zofijanny:

Widziałam ten film.
Interesuję się historią. 
Jak pisze Pantera teraz Niemcy to są anioły.
Polacy to naziści.
Mnie interesuje inna kwestia- kosztowności i rzeczy wartościowe, zagrabione zamordowanym Żydom, zrabowane w przeróżnych miejscach Polski i Europy. Gdzie one są, kto je ma, skoro tu i tam się odnajdują na różnych aukcjach itp. ?
Niejeden bez wyrzutów sumienia z nich korzysta i to jest równie przerażające, jak wyrzuty za nieswoje winy....
Zabijanie się opłaca...

I ostatnia, która przekonała mnie całkowicie do zrobienia tego wpisu, autorstwa Pana Henryka:

Mój komentarz będzie może nieco przewrotny, ale jeśli kogoś stać na to, żeby się nad tym, co piszę zastanowić, zanim mnie odsądzi od czci i wiary, to może rozwinąć się z tego jakaś dyskusja albo przynajmniej refleksja... Proszę czytając nie dopisywać moim słowom niczego, czego tutaj nie ma. A mój komentarz do tego postu jest taki: 
Osądzając ludzi i wskazując na to, co robili, mamy niejednokrotnie do czynienia ze zjawiskiem ludobójczych jednostek lub „zwyczajnych” morderców. Nie negując ich winy w zbrodniczych działaniach chciałbym jednak zauważyć, że w sprawiedliwym ocenianiu tych ludzi musimy najpierw odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:
1. Czy wiemy o tych ludziach, jakie kierowały nimi prawdziwe pobudki do zbrodniczych czynów, a jakie pobudki im przypisano?
2. Czy znamy wszystkie uwarunkowania zewnętrzne i historyczne, które umożliwiały tym ludziom (?) takie, a nie inne działania w kierunku mordowania innych? 
3. Czy bierność innych nie jest w tym wypadku równą im zbrodniczą działalnością?
4. Czy my sami – umieszczeni w takich warunkach – będziemy zachowywać się jak anioły?
5. Czy znamy swoich przodków tak bardzo dobrze, że potrafimy powiedzieć o nich, iż niczego złego nie zrobili? A kiedy byśmy tak cofnęli się w naszym drzewie genealogicznym o 600 – 700 lat, to czy będziemy mieli w rodzinie samych aniołów? Przecież ktoś wojny i rzezie z tamtych lat robił. Czy to byli „ci inni”, czy też może któryś z naszych przodków też miał w tym jakiś swój niechlubny udział?
6. Czy potrafimy oddzielić potwora w człowieku od człowieka? 
7. Czy skłonność do zbrodni to jest cecha ludzka, czy choroba duszy?
8. Czy to, co zrobili przodkowie, jest naszym dziedzictwem, które musimy innym zadośćuczynić, czy też może wina przodków nie jest tutaj „pucharem przechodnim”?
9. Czy strojąc się w togi adwokatów nie stajemy się jedynie obrońcami ofiar, a sprawiedliwość jest dla nas tendencyjnie wyznaczana, bo nie potrafimy tak, jak prawdziwi adwokaci stać się „adwokatami diabła”? Musimy umieć znaleźć nawet w zbrodniarzu człowieka. To oczywiście nie zmaże jego win, ale będzie sprawiedliwą oceną sytuacji i człowieka. Inaczej stajemy się powoli sami – niedostrzegalnie dla nas samych – tymi, którzy mogą kiedyś w tłumie „pierwsi rzucić kamieniem”… Nie wierzycie? 
Pozdrawiam!

I od razu coby nie było, że podjudzam a sama się migam powiem, nawiązując do 4 pytania pana Henryka, że osobiście nie mam pojęcia jak zachowałabym się żyjąc w tamtych czasach i takich warunkach. Moim zdaniem nikt kto nie przeżył nie jest w stanie na to pytanie odpowiedzieć. Oczywiście chciałabym widzieć w sobie dzielną i nieskazitelną patriotkę, ale to są tylko życzenia człowieka, który siedzi w ciepłym i bezpiecznym domu. Jak by było gdyby przerzucić mnie w tamto piekło nie wiadomo. Natomiast co do punktu 9... Nigdy nie chciałam być niczyim adwokatem, ani tym historycznym ani obecnym. Obawiam się, że nie mam do tego odpowiedniej konstrukcji psychicznej. Szukać w mordercy (i tu już mówię ogólnie, nie tylko o wojnie) człowieka jest ponad moje siły. I chodzi mi tutaj o mordy, gwałty, okrucieństwo, a nie o samoobronę. Tak żeby była jasność. A wracając do historii, to gdy oglądam filmy z masowych egzekucji, gdzie zabija się kobiety, dzieci i starców, kręcone przez nazistów "na pamiątkę" to cóż wszelkie sentymenty mi przechodzą. Na to nie ma wytłumaczenia ani dobrych słów obrony. I oczywiście należy rozgraniczyć to co było wtedy od tego co dzieje się dzisiaj, ale w tamtych katach naprawdę trudno dostrzec mi jakiekolwiek ludzkie odruchy.

No to zaczęłam:) I czekam co z tego wyniknie:)  

A wieczorem zapraszam na recenzję "Anioła w kapeluszu" i przypominam o opowiadaniach świątecznych, bo czasu zostało już niewiele.