Jestem, żyję i nadrabiam

Zdjęcie nietematyczne ale zgodne z moim stanem ducha, bo
w nowej powieści
bez odegra znaczącą rolę:)

Weszłam do netu po dość długiej nieobecności i muszę Wam powiedzieć, że ciepło mi się na sercu zrobiło. Bo to tak jakoś miło gdy okazuje się, że ktoś się niepokoi, że zauważyliście moją nieobecność i że w ogóle... Toż się popisałam tym w ogóle:) Ale wiecie o co mi chodzi. Dziękuję za wszystkie pełne niepokoju wiadomości i pytania, dziękuje za komentarze i za to, że zaglądaliście tutaj. I przepraszam za milczenie. Trochę Wam pochorowałam i to tak niezbyt przyjemnie, bo siadły mi stawy, a tu dłonie do pracy potrzebne a pisać nie było jak. Tak więc przepraszam również za wiadomości bez odpowiedzi i za milczenie. Właściwie to weszłam tu z myślą żeby z miejsca powstawiać zaległe opowiadania, które na to czekają i żeby ogarnąć sprawy konkursowe, ale rozejrzałam się po blogu, przekopałam pocztę i po prostu nie mogłam tak bez słowa. Dziękuję Wam moi kochani i biorę się za nadrabianie zaległości. Za momencik pojawią się Wasze kolejne teksty. A kilka ich przyszło:) A i jeszcze jedno: w związku z tymi przerwami co myślicie o wydłużeniu terminu pisania? Czy zostajemy przy 10 lutego?