Paryż we krwi chyba pora przestać milczeć

Nie jestem rasistką ani ksenofobką. Stop. Może źle to ujęłam. Nie uważam się za rasistkę i ksenofobkę. Bo być może po przeczytaniu tego tekstu Wy ocenicie mnie inaczej. Od dawna martwię się tym, co się dookoła mnie dzieje. Męczy mnie bezsilność, cokolwiek zrobię i powiem nie będzie miało to znaczenia. Większość osób z mojego otoczenia od początku sprawy dotyczącej uchodźców mówi wprost, że się ich boi, że to dobrze się nie skończy, że po prostu ich nie chce. A i tak nikt nie bierze tych głosów pod uwagę. Czy taka postawa, niechęć do uchodźców, to bezduszność? Ja bym tak tego nie postrzegała. Gdy patrzę na zdrowych, rosłych mężczyzn napływających zza morza śródziemnego to zastanawiam się dlaczego w większości to nie są kobiety i dzieci? Dlaczego one zostają? Bo co? Bo mężczyźni przetrą szlaki i dopiero wtedy one bezpiecznie do nich dołączą? Przecież nie można mówić o bezpieczeństwie, gdy zostawia się rodzinę w miejscu, z którego samemu się ucieka. I tu dotykamy istoty sprawy. Odmienności kultury. Rozejrzyjcie się wokół siebie. Spójrzcie na swoich ojców, mężów, braci. Co by zrobili w takiej sytuacji? Przede wszystkim staraliby się zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie. Nawet za cenę  życia. Ba, znając nasze (mam tu na myśli narodowe) podejście do tematu zapewniliby bezpieczeństwo a potem sami stanęliby do walki. Bez takiej postawy Polski by dawno nie było. Ale abstrahując od tego wróćmy do odmienności. Nie było by w tym niebezpieczeństwa, gdyby to ci którzy do nas przybywają dostosowywali się do praw panujących w naszym kraju. Ale jest dokładnie odwrotnie. To oni oczekują. Oni żądają. To my urażamy ich uczucia religijne. To my mamy zrozumieć. A potem tak jak Paryż dzisiejszej nocy zapłacić za nasze milczenie i tolerancję krwawą cenę. Jak tak dalej pójdzie Europa zostanie zabita właśnie przez tę tolerancję i poprawność polityczną. Może w końcu warto wprost powiedzieć, że uchodźcy to ludzie uciekający przed wojną, kobiety i dzieci, a to z czym my mamy do czynienia to zdobywanie nowych terytoriów bez wojny, to wprowadzenie niepostrzeżenie terroru. To sianie strachu. I powolne usiłowanie przejęcia władzy.  

Łączę się w żałobie z Francją. I dlatego nie poprzestanę na wstawieniu smutnego obrazka na fb. Tu trzeba jasno i głośno powiedzieć "nie". Sami powiedźcie czy ktokolwiek o zdrowych zmysłach wpuściłby wroga do domu? Więc dlaczego my sami sobie gotujemy ten los? Nie chcę być złożona jako ofiara na ołtarzu tolerancji. Nie chcę tam zobaczyć swoich dzieci. Dlatego przy całej  miłości do drugiego człowieka mówię to "nie" dla tych, którzy tę miłość pojmują zgoła inaczej i mają ją w głębokim poważaniu.  

 Przyjeżdżasz do naszego kraju? To na naszych zasadach. Ciekawe jak by została potraktowana w meczecie dziewczyna w krótkiej sukience i w butach ...