Zupełnie nieznajomej, raz widzianej
...I podejdę na ulicy.
I coś powiem, jak to zwykle...
Ach, to będzie wyglądało
Tak banalnie i tak nikle!
Powiesz pewno : "Proszę odejść!
To bezczelność z strony pana" ...
Ach, i cóż na takie dictum
Ja odpowiem ci kochana?
Ale w końcu się przedstawię
(i pozwolisz, naturalnie!)
I znów powiem coś, co będzie
Brzmiało głupio i banalnie
Później może się okazać,
Żem omylił się troszeńkę,
Może przecież tak się zdarzyć,
Że przeceni się panienkę.
Może jesteś (nie daj Boże!)
Litwoczynką lub husytką,
Ale to by z twojej strony
Było brzydko, strasznie brzydko!
Może jednak jesteś cudną,
Co w mych oczach miłość zgadnie,
Ukochaną, smętną, słodką...
- Ach, jak to by było ładnie!
No i zacznie się rozmowa,
Słowa coraz bardziej szczersze,
Wreszcie powiem, patrząc w oczy:
-"A czy Pani lubi wiersze?"
Strasznie tedy ciekaw jestem,
Co odpowiesz mi , gdy spytam...
Albo : "Wiersze - to me życie"
Albo : "Wierszy... to nie czytam".
I bezstronnym będąc całkiem,
Powiem na to obojętnie:
"Ja tak samo proszę Pani"
I...na niebo spojrzę smętnie.
A nazajutrz przyślę kwiaty
Z kartką: "Tobie ukochana",
Wnet domyślisz się, od kogo,
Później spytasz : "To od Pana?"
Ja zaś będę pogwizdywał
Scherzo-bemol przenajsmętniej,
Powiem: "może"... i umilknę,
I znów spojrzę (lecz namiętniej)...
Potem"może do cukierni?"
Potem "(może) na kolację?"
Będą "achy" i wahania,
Wreszcie przyznasz, że mam rację.
Przy kolacji, jak wiadomo,
Trwałe się zawiera pakta,
Pocałuję (daję słowo!)
Trudno. Alea est iacta.
Zarumienisz się banalnie
I banalnie spuścisz oczy,
Gdy twą kibić gibkobrzozą
Drżące ramię me otoczy.
Jak na pierwszy raz - to dosyć
Cmoknę w rączkę na podziękę.
Będziesz mi już "Ty" mówiła
I będziemy szli pod rękę.
Odprowadzę cię do domu,
Milczeć będzie się po drodze.
Będziesz na mnie spoglądała
W niewysłownej, słodkiej trwodze.
Później...kilka słów zwyczajnych,
Później znowu scena niema.
"A czy mieszkasz sama?"...Rzekniesz:
"Nie , u cioci...Lecz jej nie ma".
Moja cudna moja słodka!
Śnie serdecznej mej tęsknicy!
-------------------------------------------
Żeby jasne gromy biły!!!
Muszę podejść na ulicy!
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńOchh narobiłam bałaganu tutaj:p
OdpowiedzUsuńPrzede wszystkim bardzo ale to bardzo lubię wiersze Tuwima, ten tutaj jest cudny! Mogę podkrasc?:)
Romantycznie mnie się zrobiło i przypomniałam o moim wierszu nie Tuwima jednak przepięknym:)
Aguś jak przepiękny to dawaj:) I bałagań do woli, a co tam:)
UsuńNoszę Twe serce ze sobą,noszę je w moim sercu.
OdpowiedzUsuńNigdy się z nim nie rozstaje.
Gdzie idę Ty idziesz ze mną,
cokolwiek robię samotnie, jestvTwoim dziełem Kochanie.
I nie znam lęku przed losem
Ty jesteś moim losem.
Nie pragnę piękniejszych światów, Ty jesteś mój świat prawdziwy.
Ty jesteś tym co księżyc od dawien dawna znaczył,
Tobą jest co słońce kiedykolwiek zaśpiewa.
Oto tajemnica, której nie dzielę z nikim
korzeń korzenia, zalążek pierwszy zalążka,
niebo nieba nad drzewem co zwie się życiem I rośnie wyżej niż dusza zapragnie i umysł zdoła zataic.
Cud co gwiazdy prowadzi po udzielonych orbitach.
Noszę Twe serce ze sobą,noszę je w moim sercu.
kocham ten wiersz.A o ironio poznałam go mając złamane serce...
Życie? — — —
OdpowiedzUsuńRozprężę szeroko ramiona,
Nabiorę w płuca porannego wiewu,
W ziemię się skłonię błękitnemu niebu
I krzyknę, radośnie krzyknę:
— Jakie to szczęście, ze krew jest czerwona!
Mój ulubiony. Dzień Tuwimowski jak dla mnie może być codziennie:)
Pozdrawiam!
Ehh Tuwim jest świetny, ja bardzo lubię "Kartę z dziejów ludzkości:)
OdpowiedzUsuńPod moje ulubione wiersze Tuwima automatycznie podkłada się muzyka, więc nie będę ich tu cytować. Zawodowo - znam na pamięć WSZYSTKIE wiersze Tuwima dla dzieci :). A prywatnie często recytuje "Naukę".
OdpowiedzUsuńTuwima darzę wielką miłością i sentymentem. Gdy urodziłam córkę, to mąż do szpitala przyniósł mi kwiaty... "Kwiaty polskie" Juliana Tuwima. :-)
OdpowiedzUsuńJakoś Tuwima najbardziej znałam z tych wierszy dla dzieci, ale jak już tak zachęciłaś poszukałam i poczytałam tych wierszy dla większych dzieci i chyba ten mi jakoś najbardziej zapadł w serce:
OdpowiedzUsuńDo krwi rozdrapię życie,
Do szczętu je wyżyję,
Zębami w dni się wpiję,
Wychłeptam je żarłocznie
I zacznę święte wycie.
Rozbyczę się, rozjuszę,
Wycharknę z siebie duszę,
Ten pęcherz pełen strachu,
I będę ryczał wolny,
Tarzając się w piachu...
Witam,
OdpowiedzUsuńmoże nie wiecie, ale rok 2013 jest Rokiem Tuwima:)
pozdrawiam serdecznie